Stel je voor dat je geboren wordt op de top van een berg, zoals op de foto. Het is een prachtige plek met een adembenemend uitzicht. Van daarboven kun je de wereld en de lucht heel goed overzien. Op de bergtop woont slechts een kleine groep mensen, minder dan twee procent van de bevolking. Hoe verder je de berg afdaalt, hoe drukker het wordt, tot je uiteindelijk het dal bereikt, waar het overgrote deel van de mensen leeft.

In het dal speelt zich het dagelijkse leven af. Hier bevinden zich de scholen, werkplekken en sociale dynamieken die het leven van de meerderheid van de mensen bepalen. Wanneer bergtoppers het dal betreden, merken ze al snel dat ze anders zijn. Ze kijken verder, denken dieper en voelen intenser. Ze beschikken daarbij over een krachtig moreel kompas dat niet begrepen wordt door de dalbewoners, die gericht zijn op de praktische eisen van het leven in het dal.

Voor de topbewoners is dit moeilijk te begrijpen. Ze passen niet in de structuren en dynamieken van het dal, waar men anders denkt, voelt en handelt. De druk om zich aan te passen aan het dal brengt grote risico's met zich mee voor de topbewoners. Ze vervreemden van hun eigen perspectief, kracht en uniciteit, terwijl de dalbewoners de waarde van de bergtopvisie niet kunnen herkennen.

De uitdaging – en de oplossing – ligt in het ontwikkelen van hoogbegaafdheidsbewustzijn. Wanneer zowel bergtop- als dalbewoners elkaar werkelijk zien en begrijpen, ontstaat er wederzijds respect en waardering voor de kracht en eigenheid die ieder te bieden heeft.